تعداد خانوادههای سنگاپوری که عملا تکلم به زبان مادری را در خانه های خود کنار گذاشتند , افزایش شدیدی داشته است. این خانوادهها ترجیح می دهند با فرزندان خردسال خود به زبان انگلیسی صحبت کنند.
سنگاپور کشوری چند نژادی است. سنگاپوری ها عمدتا مالایی , چینی و هندی تبار هستند. یکی از مزیت های کشور سنگاپور « دو زبانگی» مردم آن است یعنی با توجه به تنوع نژادی در این کشور ,مردم علاوه بر زبان مادری خود (مالایی , چینی , هندی) به زبان انگلیسی هم تسلط دارند. آماری که اخیرا منتشر شده است نگرانی هایی را در مورد به خطر افتادن مزیت دو زبانگی مردم سنگاپور ایجاد کرده است.
بررسی ها نشان می دهد خانوادههای سنگاپور که مالایی تبار هستند به جای آنکه با فرزندان خردسال خود به زبان مالایی صحبت کنند به زبان انگلیسی صحبت می کنند. در بیست سال گذشته تعداد خانوادههای مالایی تبار که زبان مادری شان را  در منزل کنار گذاشتند و با فرزندان خود انگلیسی صحبت می کنند, افزایش سه برابری را شاهد بوده است.

گرایش خانوادههای تحصیلکرده مالایی تبار در سنگاپور برای صحبت کردن با فرزندان خود به زبان انگلیسی در مقایسه با خانوادههای چینی تبار و هندی تبار بسیار بیشتر است.
از دیدگاه این خانوادهها, اهمیت زبان انگلیسی از زبان مالایی بیشتر است چون به فرزندان شان اجازه می دهد وقتی در سنگاپور وارد دنیای کار می شوند راحت تر با دیگران ارتباط برقرار کنند, ضمن آنکه زبان انگلیسی باعث می شود فرزندان شان نمرات بهتری در رشته هایی مثل علوم و ریاضی کسب کنند.
این والدین تحصیلکرده می گویند صحبت کردن به دو زبان انگلیسی و مالایایی با کودکانشان کار دشواری است از این رو ترجیح می دهند ابتدا با فرزندان خود به زبان انگلیسی صحبت کنند و وقتی که آنها به سن پیش دبستانی رسیدند یادگیری زبان انگلیسی را به معلم مدرسه می سپارند.
البته برخی از همین خانوادهها از اینکه فرزندان شان به زبان مالایی مسلط نیستند نگران شده اند.
وزارت آموزش  سنگاپور اعلام کرد دو دهه  گذشته,  از هر پنج خانواده مالایی تبار فقط یک خانواده به زبان انگلیسی صحبت می کرد (۱۸ درصد) اما اکنون
از هر سه خانواده مالایی تبار در سنگاپور دو خانواده به زبان انگلیسی صحبت می کنند (۶۷ درصد) .
دو دهه قبل فقط ۴۲ درصد از خانوادههای چینی تبار در سنگاپور در  خانه های خود به زبان انگلیسی حرف می زدند اما اکنون این رقم به ۷۱ درصد رسیده است. در همین دوره مشابه تعداد خانوادههای هندی تبار هم که در خانه به زبان انگلیسی صحبت می کردند از ۵۵ درصد به ۷۰ درصد رسیده است.
یکی از مشکلاتی که در این آموزش های خانوادگی ایجاد می شود این است که کودکان عادت می کنند به زبان انگلیسی فکر کنند و وقتی که می خواهند به زبان مالایی صحبت کنند به ترجمه متوسل می شوند, به همین علت ساختارهای جملات آنها نادرست و انتخاب واژگانی آنها در زبان های مالایی , هندی و چینی نامناسب است.

مترجم : حامد جلالی فر

[mailerlite_form form_id=2]