زبان عمومی دقیقا همان چیزی است که از اسمش پیداست، انگلیسی برای اهداف عمومی است. هدف از زبان عمومی یا همان General English  ایجاد فونداسیون یا بنیان محکمی از زبان آموزی به صورت گرامر پایه  و  مهارت ارتباطی در زبان آموزان است . تمرکز زبان عمومی بر توسعه مهارت های اصلی در بخش مهارت خواندن(ریدینگ)، مهارت نوشتن(رایتینگ)، مهارت شنیداری (لیسنینگ) و مهارت گفتاری (اسپیکینگ) است اما موضوعاتی که در زبان در آن تدریس می شود طیف گسترده ای را در برمی گیرد.

تمرکز  زبان عمومی روی چیست؟

تمرکز عمده زبان عمومی روی مهارت گفتاری(اسپیکینگ) و بهبود تسلط در مهارت گفتاری از طریق مباحثه های برنامه ریزی شده، گفتگوها و انجام دادن برخی تمرین ها و بازی هاست. مهارت های نوشتاری، شنیداری و خوانداری در قالب تکنیک های تسلط بر این مهارت ها ، به زبان آموزان آموزش داده می شود.

تمرکز زبان عمومی – برخلاف زبان تخصصی – روی رشته یا موضوع خاصی نیست. هدف اول از برگزاری دوره های زبان عمومی، آشنا کردن زبان آموزان با یک زبان جدید است. زبان عمومی مقدمه ای برای زبان تخصصی است. برای مثال در تمرین های خوانداری یا ریدینگ هر موضوعی ممکن است به عنوان درک مطلب خوانداری مورد استفاده قرار بگیرد. این امر در مورد مهارت شنیداری و تمرین های مهارت شنیداری هم صدق می کند.

دوره زبان عمومی شامل افزایش دایره واژگان هم می شود ، شامل یادگیری تلفظ هم می شود، شامل نگارش در ابتدایی ترین سطوح تا حتی پیشرفته ترین سطوح می شود اما موضوع نگارش،موضوعی تخصصی نیست. ممکن است زبان آموز با سبک های نگارشی  پیشرفته هم آشنا  شود و آنها را تمرین می کند اما لزوما  به  رشته خاصی مربوط نمی شود.

ممکن است فردی در دوره زبان عمومی به حدی پیشرفت کند که مهارت نوشتاری ، مهارت گفتاری یا مهارت شنیداری اش بسیار تقویت شود اما دایره اطلاعات او درباره زبان تخصصی بسیار پائین باشد و زبان تخصصی در هیچ رشته ای را یاد نگرفته باشد.

زبان عمومی به جز آنکه روی تقویت مهارت های چهارگانه زبان و افزایش دایره واژگان و بهبود تلفظ و لهجه تاکید می کند ، روی موضوع خاصی تمرکز ندارد. تمرکز زبان عمومی روی زبانی است که در جامعه در جریان است، زبانی است که در فیلم ها و سریال ها مورد استفاده قرار می گیرد. زبانی است که در روزنامه ها و مجلات نوشته می شود. به طور خلاصه باید گفت که زبان عمومی ، تخصصی نیست.

دوره های زبان عمومی:

معمولا در دوره های زبان عمومی تمام جنبه های زبان تدریس می شود. این دوره ها برای افرادی است که قصد دارند زبان انگلیسی خود را به طور کلی بهبود بخشند و تمرکزشان روی بخش خاصی از زبان نیست. در واقع می توان گفت یادگیری زبان عمومی، تاریخ فارغ التحصیلی ندارد، همیشه و در همه حال زبان عمومی وجود دارد و شما می توانید مشغول یادگرفتن زبان عمومی باشید. زبان عمومی پیش نیاز زبان تخصصی است. کسی که زبان عمومی را بلد نباشد نمی تواند سراغ زبان تخصصی برود. البته دوره های زبان عمومی ممکن است به صورت فشرده هم برگزار شود. فشرده بودن یا نبودن دوره متناسب با نیاز زبان آموز است. تصور کنید فردی می خواهد به یک سفر کاری در خارج از کشور برود و به مدت ۲۰ روز به عنوان یک تاجر در یک نمایشگاه بین المللی غرفه داری کند. این فرد می تواند با شرکت در یک دوره مکالمه فشرده، اصطلاحات و جملات و لغات مورد نیاز برای توضیح در مورد کسب و کار خود را یاد بگیرد و نیازهای فوری و آنی خود در نمایشگاه را رفع کند. دوره   زبان عمومی ممکن است فشرده هم نباشد و طی یک دوره چند ساله برگزار شود.حتی ممکن است فرد در دوره ای شرکت نکند و به صورت خودآموز طبق علائق خود زبان را در هر مهارتی که دوست دارد شامل خواندن و نوشتن یا گفتار و شنیدار یاد بگیرد.
زبان عمومی بی شباهت با پزشکی عمومی نیست. در پزشکی عمومی آناتومی بدن ،فیزیولوژی بدن، کارکرد اندام های بدن به دانشجوی پزشکی آموزش داده می شود. پزشک عمومی درباره تمام اندام های بدن و تمام ساز و کارهای بدن ،همه چیز را مطالعه می کند ولی روی هیچ یک از اندام های بدن به صورت تخصصی آموزش نمی بیند. پزشک عمومی با کلیت بدن انسان سر و کار دارد اما پزشک متخصص ، با تمرکز صرف روی یک عضو بدن مثل چشم، قلب، مغز و اعصاب، گوارش و غیره آموزش می بیند. این بحث در زبان تخصصی هم قابل قیاس است. کسی که با کلیت زبان آشناست تصمیم می گیرد طبق نیاز تحصیلی یا حرفه ای خود روی زبان تخصصی خود مثل حقوق، حسابداری، روانشناسی، فیزیک، شیمی ، زیست شناسی، خلبانی، پزشکی تمرکز کند.

تفاوت زبان عمومی و تخصصی

آنچه باعث تفاوت و تمایز زبان عمومی از زبان تخصصی می شود اصطلاحات و واژگان تخصصی است. اگر کسی مهارت شنیداری خود را در زبان عمومی تقویت کرده باشد این مهارت را کسب کرده است و برای تقویت مهارت شنیداری در زبان تخصصی مورد علاقه خود کافی است روی فایل های صوتی و تصویری در رشته مورد علاقه و تخصصی خود تمرکز کند تا دایره لغات و اصطلاحات مورد نظرش گسترش یابد. کسی که سطح نگارش انگلیسی اش را ارتقاء داده است در نوشتن ساختار جملات بین زبان عمومی و تخصصی تفاوت چندانی نیست. یعنی ساختار گرامری نگارش کتاب روانشناسی با ساختار گرامری و نگارشی کتاب اقتصاد تفاوت چندانی ندارد. همانطور که ساختار نگارشی کتاب فیزیک تفاوت چندانی با کتاب زیست شناسی انگلیسی ندارد. آنچه که این کتاب ها را از یکدیگر متمایز می کند اصطلاحات تخصصی و واژگان خاص هر رشته است. پس زبان تخصصی در واقع تمرکز روی اصطلاحات و واژگانی است که در هر رشته و هر حرفه ای خاص است و در رشته خود معنای خاص خودش را دارد. می توان گفت ورود به زبان تخصصی دروازه ورود به دنیای جدیدی از علم است. عمق مفاهیم در کلمات و واژگان در زبان تخصصی متفاوت تر از زبان عمومی است.